Owczarek niemiecki

Jak wygląda owczarek niemiecki:
Psy - wysokość w kłębie - 60 do 65 cm; waga 30 do 40 kg.
Suki- wysokość w kłębie - 55 do 60 cm; waga 22 do 32 kg.

Szata (umaszczenie).
Czarne, z rudymi, brązowymi, żółtymi (płowymi) do jasnoszarych znakowaniami (podpalaniem). Wilczaste jednobarwne (przy czym kolor szary jest podpalany). Czarny czaprak i maska. Małe białe plamki na piersiach lub bardzo jasne wewnętrzne strony nóg są dopuszczalne, lecz niepożądane. Trufla powinna być przy wszystkich maściach czarna. Psy bez maski, o rażąco jasnych oczach, jasnych, białawych znakowaniach na piersiach lub wewnętrznych stronach kończyn, jasnych pazurach oraz czerwono-rudej sierści na końcu ogona należy określać jako słabo wypigmentowane. Podszerstek jest koloru jasnoszarego. Podszerstek biały nie jest dopuszczalny.

Do ważnych założeń standardu zaliczyć należy komplet uzębienia (42 zęby), wymagany zgryz nożycowy, tzn. siekacze żuchwy zachodzą na ścianki tylne siekaczy szczęki jak również możliwie ciemne oczy dobrze komponujące się z ogólnym kolorytem i wyrazem psa.

Standard podkreśla również wymagane cechy charakteru: owczarek niemiecki powinien być spokojny i zrównoważony, pewny siebie, absolutnie naturalny i niegroźny dla otoczenie (poza sytuacjami, kiedy jest prowokowany), czujny oraz posłuszny. Powinien cechować się odwagą, silnym charakterem i bojowością.

W sylwetce omawianego psa charakterystyczna jest zwłaszcza jego górna linia, przechodząca bez widocznego załamania od dobrze osadzonej szyi, przez dobrze zaznaczony kłąb i łagodnie opadający grzbiet, ku lekko spadzistemu zadowi. Lędźwie mają być szerokie i silne, dobrze umięśnione. Zad długi, lekko spadzisty (około 23 do linii poziomej) przechodzi w ogon bez zakłócenia górnej linii tułowia.

Owczarek jest kłusakiem. Odpowiednio przygotowany, swobodnie przemierza duże dystanse liczące dziesiątki kilometrów. Sprzyja temu jego budowa: wydłużony mocny tułów, głęboka, pojemna klatka piersiowa, dobrze osadzone łopatki, głębokie kątowanie, budowa kończyn, szerokie, mocno umięśnione uda.

Predyspozycje wynikające z budowy anatomicznej jak również konstrukcji psychicznej i wiążącej się z tym wiecznej gotowości do wykonywania z radością poleceń swego pana, czynią z owczarka niemieckiego niebywale wszechstronnego psa, wspaniałego kompana, obrońcę, stróża, przewodnika, psa pociągowego, służbowego itd. Ta lista może być o wiele dłuższa. Jedno jest pewne - żadna rasa psów nie dorównuje owczarkowi niemieckiemu pod względem wszechstronności. Każdy potencjalny posiadacz owczarka niemieckiego musi zdawać sobie sprawę, że to jest pies pracocholik, któremu trzeba będzie poświęcić dużo czasu na zapewnienie codziennej porcji ruchu, bieg przy rowerze czy długi spacer oraz wskazane dla jego dobrej równowagi psychicznej - szkolenie. Brak tego typu, koniecznych godzin współpracy, rozładowujących potrzeby jego temperamentu, może uczynić z owczarka niemieckiego bardzo kłopotliwego, hałaśliwego, szczekającego z byle okazji czworonoga, który będzie zakałą sąsiadów.

Każdy pies a zwłaszcza owczarek niemiecki, niewłaściwie prowadzony, prędzej czy później stanie się dewiantem o nieobliczalnych reakcjach, co prowadzi często do izolowania go i pogorszenia tym samym całej sprawy. Dlatego decyzję o kupnie psa należy traktować poważnie, rozważyć wszelkie "za i przeciw" a w każdym razie, nigdy pies w domu nie może być rozważany jako maskotka dla dziecka.

Dziesięć mitów o psach

Mity dotyczące psów usłyszeć można wszędzie – na spacerach od innych właścicieli czworonogów, od znajomych, a już chyba najwięcej można ich przeczytać w internecie. Warto wiedzieć, które z nich są prawdziwe, a które mity… to tylko mity.

1.      Owczarki niemieckie można szkolić tylko w języku niemieckim, ponieważ nie rozumieją innych języków.

FAŁSZ. To oczywiście nieprawda, chociaż czasem można usłyszeć takie absurdalne teorie. Każdego psa można wychować w każdym języku, niezależnie od tego, skąd pochodzą jego czworonożni przodkowie.
 

2.      Twój pies robi wszystko, by cię zdominować.

FAŁSZ. Pies instynktownie robi wszystko, by jego potrzeby były spełnione. Dąży do upragnionych celów – takich jak pożywienie, zabawa itd. To on potrzebuje lidera, który nim pokieruje, czyli ciebie. Jeśli nie staniesz na wysokości zadania, twój pupil stanie się jak dziecko, którego nikt nie wychowuje.
 

3.      Psy mogą zjeść wszystko.

FAŁSZ. Być może jesteś opiekunem psa, który jest w stanie zjeść wszystko, ale to nie znaczy, że powinien. Niektóre produkty dla nas, ludzi, są jadalne, natomiast dla psów – absolutnie nie! Należą do nich m.in.: czosnek, cebula, orzechy makadamia, winogrona, czekolada, alkohol.
 

4.      Pies to tylko pies.

FAŁSZ. Każdy właściciel psa z pewnością potwierdzi, że jego pies jest dla niego przyjacielem, towarzyszem dnia codziennego, kumplem do zabaw i pocieszycielem w smutne dni. Pies to aż pies.
 

5.      Psia ślina ma właściwości lecznicze.

PRAWDA. Owszem, psia ślina ma takie właściwości, ale tylko dla psa. Jeśli więc nasz zwierzak się skaleczy i wylizuje sobie ranę, dzięki temu usuwa z jej powierzchni zanieczyszczenia. Ale takie czyszczenie skaleczonego miejsca psim jęzorem już nam, ludziom, może zaszkodzić.
 

6.      Psy nie czują bólu.

FAŁSZ. Psy to żywe istoty, które odczuwają ból tak samo jak koty, świnki morskie czy słonie. Co prawda instynkt często nakazuje im ukrywać, że coś je boli, ale to, że po psie nie widać bólu, nie znaczy, że nie cierpi.
 

7.      Częste kąpiele mogą powodować u psów łupież.

PRAWDA. Rzeczywiście tak jest – gdy kąpiemy psa zbyt często, jego skóra może pokryć się białymi płatkami. Nie chodzi oczywiście o to, że nie można opłukać psa z błota – sama woda mu nie zaszkodzi. Ale używanie szamponu dla psów za każdym razem warto przemyśleć.
 

8.      Zimny, mokry nos to u psa oznaka zdrowia.

FAŁSZ. Temperatura ani wilgotność psiego nosa nie świadczą o tym, czy zwierzak jest zdrowy. Zwróć uwagę, że po obudzeniu psy zawsze mają suche, ciepłe nosy, co wcale nie oznacza, że coś im dolega – to zupełnie normalne.
 

9.      Psy nie widzą kolorów.

FAŁSZ. Kiedyś sądzono nawet, że psy widzą świat w barwach czarno-białych. Dziś wiadomo już, że widzą kolory, ale w pastelowych odcieniach, nie tak ostre, jakimi widzimy je my.
 

10.  Starszego psa nie da się już niczego nauczyć.

FAŁSZ. Ten mit pokutuje od lat wśród psiarzy. Nie ma jednak wiele wspólnego z prawdą – każdego psa można czegoś nauczyć! Nauka seniora może zająć nieco więcej czasu i wymaga dużo cierpliwości, ale to nie znaczy, że nie warto próbować. 

Powiedz, jakiej rasy masz psa, a powiem ci, kim jesteś

Małe i duże, krótkowłose i długowłose, leniwe i pełne energii, zamknięte w sobie i kochające cały świat – różne są psy, których jesteśmy właścicielami. Co o nas samych mówi to, jakiego psa mamy w domu?

Poniższe opisy dotyczą wybranych przez nas, popularnych ras. Oczywiście dotyczą psów w typie danej rasy, niekoniecznie tylko tych rasowych. I przede wszystkim – co już na wstępie pragniemy zaznaczyć – teksty te należy traktować z przymrużeniem oka ;)

Labrador retriever – właściciel psa tej rasy cały czas szuka sobie nowego zajęcia, nie potrafi usiedzieć na miejscu. To zapalony sportowiec, na świeżym powietrzu najchętniej spędzałby cały wolny czas. Właściciele labradorów znani są ze swej życzliwości, z umiłowania przyrody – szczególnie terenów wokół rzek i jezior – i ze spontanicznego podejścia do życia. Lubią wszystkiego spróbować (także jeśli chodzi o kulinaria!) i nie boją się nowych wyzwań.

Owczarek niemiecki – opiekun owczarka to osoba poważna, która przy obcych ludziach może się czuć trochę niepewnie, co tuszuje groźną miną, zachowując przy tym dystans. Ale jeśli dobrze kogoś zna, zrobi dla niego wszystko – to człowiek z sercem na dłoni, dobrze mieć takiego przyjaciela. Zawsze jest lojalny i lubi pomagać ludziom (choć tym obcym raczej anonimowo). Właściciele owczarków robią zwykle to, co jest słuszne i prawe.

Golden retriever – właściciele goldenów to spokojne osoby, o zrównoważonym charakterze, które dość bezproblemowo podchodzą do życia. Przyjemność sprawia im przebywanie na łonie natury. Cenią czas spędzany z rodziną i przyjaciółmi. Nierzadko angażują się w różne formy wolontariatu, by w ten sposób pomagać innym. Czasem może się jednak wydawać, że są zbyt ufni.

Beagle – posiadacze beagle’i lubią przede wszystkim miło spędzać czas. Wnoszą dużo śmiechu i zabawy, są wygadani i zwykle mają wielu znajomych. Lubią aktywnie spędzać czas, chociaż są też wielkimi smakoszami, a także nie stronią od leżenia na kanapie i oglądania telewizji.

Yorkshire terrier – miłośnicy yorków to ludzie wyjątkowo wybredni w wielu aspektach życia. Mogą sobie jednak na to pozwolić, ponieważ są przy tym niezależni i dobrze zorganizowani. Mają wysprzątane domy, czyste samochody i dbają o styl. Rzadko się zdarza, by mieli np. nieumyte włosy, ale gdy im się to przytrafi, są w stanie taką drobnostkę przeżywać przez cały dzień i uprzykrzać życie wszystkim wokół.

Chihuahua – opiekunowie piesków tej rasy są dość nieprzewidywalni. Potrafią być i zabawni, i śmiertelnie poważni; niektórzy z nich są domatorami, a inni królami imprez. Na ogół jednak są przyjaźnie nastawieni do świata, lubią troszczyć się o swoich bliskich i dbają o swoje domy oraz samochody. Niezwykle lojalni wobec przyjaciół, mogą być źle odbierani przez obcych, wobec których zachowują dystans, a czasem nawet potrafią bez wyraźnego powodu zrobić im awanturę (np. pani w urzędzie, którą obwiniają za zbyt długą kolejkę petentów). Zdarzają się osoby w gorącej wodzie kąpane, choć większość jest raczej zrównoważona.

Bokser – właściciele bokserów kochają życie, w związku z tym ciągle coś się wokół nich dzieje i bywają wiecznie zajęci. Każdy człowiek jest dla nich interesującym rozmówcą – obcy ludzie to przyjaciele, których wcześniej nie mieli okazji poznać. Niektórzy mogą opiekunów bokserów uznać za osoby zbyt nerwowe i nadaktywne. Prawda jest jednak taka, że wielu zazdrości im umiejętności radzenia sobie ze stresem – wystarczy, że wyjdą pobiegać lub wybiorą się na imprezę i już wszystkie ich troski znikają.

Siberian husky – właściciele psów tej rasy to osoby wyjątkowo zapracowane, które robią wszystko, by połączyć karierę, rodzinę i hobby w ten sposób, by żaden z elementów na tym nie ucierpiał. Są bardzo pomocni, chętnie angażują się w różne działania – mimo braku czasu – gdy wiedzą, że ktoś jest w potrzebie. Miłośnik husky’ego uwielbia sport, a w szczególności sporty zimowe. Unika natomiast wizyt u lekarzy i pojawia się u nich tylko wtedy, gdy jest już umierający… Co zdarza się bardzo rzadko, bo właściciele husky’ch cieszą się dobrym zdrowiem.

Berneński pies pasterski – opiekunowie tych psów koncentrują swe życie na rodzinie. Są z natury spokojni, zachowują równowagę nawet w sytuacjach kryzysowych. Nigdy nie spędzają czasu samotnie – zawsze wokół nich jest kochająca rodzina, czasem też przyjaciele. Ludzie mający dzieci świetnie się nimi zajmują i bez względu na wiek potomków zawsze utrzymują z nimi dobre relacje.

Jamnik – jamnikomaniacy kochają wszystkich ludzi. Są niezwykle uparci i zawsze dążą do wyznaczonego przez siebie celu (ale nie są już tak wytrwali, gdy cel wyznaczy im ktoś inny). Osiągają dzięki temu rzeczy, o których marzą, choć czasem za wszelką cenę, idąc po trupach. Czas wolny chętnie spędzają na powietrzu, najczęściej na swojej działce, gdyż pasjonują się ogrodnictwem. 

 

Opis bloga

Cześć!

Od dzieciństwa interesuję się psami i chcę się podzielić z Wami własnymi opiniami, spostrzeżeniami i refleksjami w zakresie mądrego i pełnego szacunku oraz miłości podejścia do psa, jako członka rodziny i najwierniejszego towarzysza. Jest wiele mitów, które chciałbym w końcu obalić, ponieważ są krzywdzące zarówno dla psów, jak i ich właścicieli, a także wiele ciekawostek o których nie macie pojęcia.